Je ligt op een warme, zachte matras, het licht is gedimd, en de lucht zwaart van een olie die je huid net begint te kussen. Het is geen gewone massage. Het is een belofte. Een zachte, warme hand glijdt langzaam over je rug, en je ademhaling verandert. Niet omdat je probeert te ontspannen, maar omdat je weet dat dit net begint. De olie is warm, niet te vet, niet te dun - net genoeg om te glijden, maar genoeg om te blijven zitten. En die geur? Die doet meer dan je neus. Die doet je lichaam trillen.
De olie die je lichaam herkent
Notenbus is de oude bekende. Die zorgt voor rust, maar ook voor een diepe, zwoele spanning. Als je het op je borst laat sijpelen, voel je het niet alleen op je huid - je voelt het in je borstkas, als een zachte druk die je longen uitdrijft en je hart langzamer laat kloppen. Maar het is niet de rust die je zoekt. Het is de spanning die eronder schuilt. Notenbus is de eerste stap naar een nacht waarin je geen woorden meer nodig hebt. Je lichaam begint te spreken. En de olie? Die luistert.
Daarna komt neroli. Die geur? Die is als een vrouw die je in de ogen kijkt en niet wegkijkt. Zacht, bloemig, maar met een schitterende diepgang. Het is de geur van een hand die langzaam je broek openmaakt, zonder woorden. Neroli werkt op je limbisch systeem - niet op je hersenen. Je voelt het voor je denkt. Je zweet niet van warmte, maar van verwachting. Als ze deze olie op je billen laat glijden, voel je het niet als een aanraking. Je voelt het als een zucht die je lichaam heeft uitgezogen.
De olie die je verleidt
Ylang-ylang. Die is de onschuldige die je verleidt. Je denkt: ‘Dat is een bloem, dat is zacht.’ Maar nee. Ylang-ylang is de geur van een vrouw die haar lippen op je hals legt en dan zachtjes haar tanden over je huid laat glijden - niet om te bijten, maar om te laten voelen hoe dicht ze is. Het is de geur van een ademhaling die te dicht komt. Van een hand die je penis niet aanraakt, maar er dichtbij komt. En dan… nog dichter. Je lichaam begint te trillen. Niet van spanning. Van verlangen. En je weet: ze wil je niet masseren. Ze wil je ontleden.
En dan is er kaneel. Niet de kaneel die je in koekjes gebruikt. Deze is verhit, diep, bijna brandend. Als ze deze op je lieve lichaam laat sijpelen, voel je het als een warme adem op je pik. Niet te heet. Niet te veel. Maar genoeg om je te laten opschieten. Kaneel doet je bloed sneller stromen. Niet naar je hersenen. Naar je onderlichaam. Je wordt niet geil. Je wordt gevraagd. En als ze met haar vingertoppen langs je lies glijdt, terwijl de olie nog warm is… dan weet je: dit is geen massage. Dit is een verzoek.
De vrouw die de olie gebruikt
Zij is niet de klassieke masseuse. Ze draagt geen witte jurk. Ze draagt een zijden kimono die half open valt, en haar huid is zacht, maar niet te zacht. Ze heeft sporen van zon op haar schouders, en haar nagels zijn kort, maar haar vingers? Die zijn als zachte messen. Ze kent je lichaam. Niet omdat ze het heeft gelezen. Maar omdat ze het heeft gevoeld. Ze weet waar je spanningspunten zitten. Ze weet waar je niet wilt worden aangeraakt - en waar je juist naar verlangt. Ze kijkt je niet aan. Ze kijkt naar je ademhaling. En als je adem stokt? Dan weet ze: nu.
De man die zich laat masseren
Jij bent niet de man die een massage zoekt om te ontspannen. Jij zoekt een manier om jezelf te vergeten. Je wilt niet dat ze je spieren losmaakt. Je wilt dat ze je geest losmaakt. Je wilt dat ze je pik laat opstaan - zonder dat je iets hoeft te zeggen. Je wilt dat ze je lichaam als een instrument behandelt. En jij? Jij bent de muziek. Je wilt niet dat ze je aanraakt. Je wilt dat ze je ontdekt. En als ze met haar duim langs je heup glijdt, en je pik al hard is, dan weet je: ze had het al geweten. Ze had het altijd geweten.
De momenten die geen woorden kennen
Ze laat de olie op je borst glijden. Langzaam. Zo langzaam dat je denkt dat ze stopt. Maar dan… glijdt ze naar beneden. Over je buik. Je adem stokt. Je lichaam trilt. Ze raakt je niet. Ze laat de olie het werk doen. En dan… haar vingertoppen. Zacht. Niet te hard. Niet te snel. Ze glijdt langs je lies, en je pik is nu volledig op. Ze kijkt niet. Ze houdt haar ogen gesloten. Alsof ze ook een droom heeft. En dan… haar vinger. Niet op je pik. Niet op je eikel. Maar op je kruis. Zachtjes. Als een zucht. En je voelt het. Niet als aanraking. Als een verlangen dat je lichaam uitstraalt.
Ze kust je borst. Niet met haar lippen. Met haar tong. Langzaam. Alsof ze elk spier, elk pore, elk zweetdruppeltje probeert te proeven. Je lichaam is nu niet meer van jou. Het is van de olie. Van haar. Van de geur. Van de stilte. En dan… haar hand glijdt naar beneden. En nu… nu raakt ze je. Niet met haar vingers. Met haar palm. Zacht. Warm. En je voelt hoe haar adem verandert. Hoe haar lichaam dichter komt. Hoe haar kimono valt. En je weet: dit is geen massage meer. Dit is een offer. En jij? Jij bent de priester.
De olie die blijft
Na afloop blijft de geur. Niet op je huid. In je huid. In je haren. In je adem. Je kunt het niet wassen. Je wilt het niet wassen. Want nu weet je: de olie was niet het middel. Ze was de boodschap. De geur van verlangen. De geur van vertrouwen. De geur van iets wat je niet kunt beschrijven, maar alleen voelt. En als je haar later ziet, hoeft ze niets te zeggen. Je ruikt haar. En je weet: het was geen massage. Het was een verbintenis. Een geur die je lichaam nooit zal vergeten.