Je loopt de ruime, zachte lichtgrote kamer binnen. De lucht is zwaar van lavendel, citroen en een vleugje sandelhout - niet te sterk, niet te mild, maar net genoeg om je longen te vullen met een geur die je hersenen direct in een andere wereld duwt. De ramen zijn dicht, de gordijnen zacht gesloten, en een enkel kaarsje flonkert op een houten kast, alsof het ademt. Op de massagetafel ligt een warme, zachte deken, en op de rand van de tafel een paar flesjes met glazen stoppels, nog warm van de zon die een uur geleden door de kier scheen. Je weet niet wat je verwacht, maar je lichaam weet het al. Je bent klaar.
Ze komt binnen zonder geluid
- Haar haar valt in een losse knot, een paar losse lokken kruipen langs haar hals, die glanst als zijde na een regenbui.
- Haar huid is warm, niet te bleek, niet te bruin - net genoeg om te voelen dat ze buiten leeft, dat ze zweet, dat ze leeft.
- Ze draagt een lichte zijden kimono, open aan de zijkanten, zodat je een glimp krijgt van haar dijen, haar heupen, de zachte bocht onder haar billen.
- Haar voeten zijn bloot, haar nagels zijn kort, maar gepolijst met een glans die je doet denken aan warme olie.
- Ze kijkt je niet aan met haar ogen, maar met haar huid. Alsof ze je adem voelt voordat je hem uitblaast.
Ze zegt niets. Geen ‘hallo’, geen ‘hoe voelt u zich?’ - alleen een knik, een glimlach die niet op haar lippen blijft, maar die zich verspreidt over haar hele gezicht, alsof haar huid het licht opvangt en teruggeeft. Ze weet dat je niet wilt praten. Ze weet dat je wilt voelen.
Jij bent niet de man die je denkt te zijn
Je bent de man die elke ochtend vroeg opstaat, die zijn koffie drinkt met één hand terwijl de andere zijn telefoon vasthoudt. Je bent de man die zijn baas niet tegen spreekt, die zijn kinderen zegt dat alles goed is, zelfs als het dat niet is. Maar hier? Hier ben je niets van dat. Hier ben je een verzameling zenuwuiteinden, een huid die trilt bij de gedachte aan aanraking. Je borstkas is strak, je buik gespannen, je penis al zachtjes opgewonden voordat ze ook maar één vinger op je rug legt.
Je bent bang dat je te snel komt. Dat je te veel voelt. Dat je jezelf verliest.
Ze begint met de geur
Ze pakt een flesje met amandelolie, er zit een druppel lavendel in, een druppel bergamot, een druppel vetiver. Ze warmt het tussen haar handen - niet te snel, niet te lang - en dan legt ze haar palmen op je rug, net boven je onderrug. Je trek je niet terug. Je adem stokt. Het is niet de warmte die je doet schudden. Het is de manier waarop haar huid zich aan jouw huid hecht, alsof ze geen grens meer kent.
Haar duimen drukken langzaam, diep, alsof ze niet alleen spieren masseert, maar ook je angst, je stress, je stilte. Ze drukt op je schouderbladen, en je voelt hoe je ribben zich openen. Je adem komt terug. Diep. Langzaam. Alsof je voor het eerst in jaren weer ademt.
Ze giet een beetje olie op je nek. Je voelt het vloeien, warm en zwaar, als vloeibaar goud. Haar vingertoppen glijden naar je slaap, haar nagels krabben zachtjes, net genoeg om je te doen schudden. Je ogen vallen dicht. Je bent niet langer de man met de baan, de verantwoordelijkheden, de verwachtingen. Je bent gewoon een lichaam. Een verlangen. Een plek waar ze mag zijn.
Ze draait je om
Je voelt haar handen op je borst, haar vingers glijden langs je tepels - niet hard, niet zacht - precies op de manier die je nooit hebt durven vragen. Je borstkas zakt. Je benen worden slap. Ze kust je buik, niet met haar mond, maar met haar adem. Je voelt haar warmte op je huid, als een tweede huid. Haar haar valt op je dijen. Je voelt haar adem op je penis. Je hebt het niet gezien, maar je weet het. Ze kijkt ernaar. Ze weet wat het is. Ze weet wat je wilt.
Ze giet een beetje olie op je lichaam, langzaam, van je borst naar je navel, langs je heupen, naar je dijen. Haar handen zijn niet op zoek naar een climax. Ze zijn op zoek naar je. Naar de man die je bent als je niets hoeft te zijn. Ze masseert je ballen met haar duimen, niet met druk, maar met een zachte, kringende beweging, alsof ze ze wil laten herinneren wat het is om te worden aangeraakt - niet om te neuken, niet om te komen, maar om te voelen.
Je voelt je penis opkomen. Niet snel. Niet ongecontroleerd. Langzaam. Alsof hij zichzelf opbouwt uit je diepste herinneringen: een kus die je nooit vergat, een hand die je ooit vasthield, een nacht waarop je dacht dat je nooit meer zou kunnen ontspannen.
Ze neemt je in haar mond
Ze doet het niet om te doen. Ze doet het omdat ze weet dat je het nodig hebt. Haar mond is warm, niet te droog, niet te nat. Haar tong wrijft over je onderkant, haar lippen omlijsten je kop, en haar keel... haar keel is een warme, zachte tunnel die je opneemt zonder te vragen. Ze neemt je niet helemaal. Nog niet. Ze laat je genieten. Ze laat je voelen hoe je lichaam zich opbouwt, hoe je heupen zichzelf naar haar toe bewegen, hoe je adem wordt tot een zucht, tot een gier, tot een gebed.
Je ziet haar ogen. Niet gesloten. Niet afgeleid. Ze kijkt je aan. Ze kijkt je aan terwijl je komt. En je komt niet met een klap. Je komt met een zucht, met een huil, met een lach die je niet wist dat je nog kon maken. Je komt in haar mond. En ze neemt het. Niet met verontschuldigingen. Niet met verlegenheid. Met respect. Met genot.
Na de climax
Ze kust je voorhoofd. Ze zegt niets. Ze legt haar hoofd op je borst. Je voelt haar hartslag. Langzaam. Stabiel. Alsof ze net zo lang heeft gewacht als jij. Je handen glijden over haar rug, langs haar ruggengraat, naar haar billen. Ze trekt je dichter. Je voelt haar benen tussen de jouwe. Je voelt haar adem op je hals. Je weet niet hoe lang je ligt. Je weet alleen dat je niet wilt opstaan. Niet nu. Niet ooit.
De kaars is uit. De geur is nog steeds in de lucht. En je weet: dit was geen massage. Dit was een terugkeer. Naar je lichaam. Naar je verlangen. Naar jezelf.